Αναρτήσεις

Heart attack

   Σας έχει συμβεί ποτέ να αγαπήσετε ή να ερωτευτείτε ; Σε πολλούς ανθρώπους ανεξάρτητος ηλικίας η αγάπη - έρωτας είναι ένα αμφιλεγόμενο θέμα. Κάνεις μας δεν κατανοεί πλήρως τους δύο αυτούς όρους μέχρι να τους ζήσει. Επομένως ίσως και να μην τους καταλάβει ποτέ.   Το μείζον θέμα όμως είναι ένα. Πώς μπορώ να τα ξεχωρίσω; Είναι λάθος να αγαπάω κάποιον αλλά να είμαι ερωτευμένος με κάποιον άλλο; Ποιό έρχεται πρώτο;    Το γνωρίζω πως σας βομβάρδισα με μια ποικιλία ερωτημάτων όμως στο μυαλό ενός δεκαωχταχρονου έφηβου που τελειώνει φέτος το σχολείο αυτά υπάρχουν εκτός από μαθηματικά, φυσική και χημεία.     Άραγε υπάρχει κάπου το άλλο μας μισό; Και ποιος το όρισε το άλλος μας μισό; Ποιός όρισε εμας;                                                  Νίκος Αν.

Addiction

Σας έχει τύχει ποτέ να θέλετε απεγνωσμένα να πιείτε. Να πιείτε τόσο πολύ που να μην μπορείτε να σηκωθείτε από την καρέκλα σας. Να ξύπνησετε το επόμενο το πρωί και το μόνο που να θυμάστε είναι να κάθεστε και να πίνετε το πρώτο σας ποτήρι αλκοόλ.   Να  θελετε να πιείτε τόσο πολύ αλλά να μην μπορείτε. Να μην είστε ικανοί εκείνη την συγκεκριμένη χρονική στιγμή.   Πως λοιπόν κάποιος μπορεί να καταπνίξει αυτό τον απαράμιλλο ζήλο για την χρήση ουσιών; Με τα ναρκωτικά; Με τον αυτοτραυματισμο; Πώς μπορώ να ξεδιψάσω; Πως μπορώ να λυτρωθώ; Η μόνη λύση είναι ο θάνατος ή απλά η αποχή και η αποτοξίνωση;   Ποτέ...                                                Νίκος Αν.

Η Κούκλα

Η Κούκλα Ξεχασμένη από τον κόσμο βρήκα σε μια σοφίτα μια παλιά κούκλα Την μάζεψα και την καθάρισα Την φρόντισα Ήταν η μόνη παρέα που είχα μετά από πολύ καιρό Όμως η κούκλα δεν μιλούσε Δεν ρωτούσε Δεν απαντούσε Ήμουν βυθισμένος στην μοναξιά μου και στις σκέψεις μου όταν κάτι, ένα άκουσμα μου απέσπασε την προσοχή Νομίζω ήταν κελάηδισμα Ή γάβγισμα ή θρόισμα των φύλλων Χάθηκα ξανά στις σκέψεις μου και με πήρε ο ύπνος Εκείνη την νύχτα η γη σιωπούσε Πενθούσε για τον χαμό και την καταστροφή που είχε φέρει η καταιγίδα Το πρωί δεν ξύπνησα Δεν σηκώθηκα από το κρεβάτι μου Δεν μπορούσα Δεν ήμουν όμως άρρωστος Δεν ήμουν κακόκεφος Απλώς ήμουν νεκρός Νίκος Αν.

Σκότος

Σκότος Μέσα στη λήθη, στη πίκρα της ζωής. Ο θάνατος πλησιάζει. Το νιώθω. Είναι εδώ, δίπλα μου. Ακούω την ανάσα του. Νιώθω τα χνώτα του. Τα κομμάτια μου πλέον έχουν σκορπιστεί. Δεν υπάρχει κάτι για να στηριχτώ. Έχω πλέον χαθεί. Έχω αλλοιωθεί. Έχω φτάσει στο τέλος μου. Και τώρα αργοπεθαίνω. Μπορώντας να αφήσω μόνο την τελευταία μου πνοή σε αποχαιρετώ για να σε συναντήσω στην αιωνιότητα. Σε αποχαιρετώ όχι γιατί το θέλω, αλλά γιατί το σύμπαν με καλεί. Φεύγω ακούγοντας τους κυματισμούς του νερού και κοιτώντας το απόλυτο κενό, για ακόμα μια φορά. Αντίο λοιπόν. Ελπίζω να τα ξαναπούμε. Αντίο. Μην αντέχοντας άλλο από τον κορεσμό συναισθημάτων που υπέστη άνοιξε την πόρτα. Έφυγε. Και δεν ξαναγύρισε. Ποτέ. Νίκος Αν.